PROMOCJA
Artykuły i porady dekarskie.
Artykuły dekarskie oraz narzędzia.
Ekspresowa naprawa dachu. Dekarze Warszawa
Okna Dachowe
2012-11-28
Jak montować okna dachowe?
Prawidłowo zamontowane okno dachowe umożliwia korzystanie z niego bez problemów – wyglądanie przez nie, otwieranie/zamykanie. Właściwa wysokość zamontowanego okna wpływa na oświetlenie wnętrza.
Aby okna połaciowe najlepiej pełniły swoją funkcję, muszą być odpowiednio rozmieszczone w dachu i być prawidłowo zamontowane względnie odległości od podłogi.
Okna dachowe warto rozmieścić względem stron świata, dostosowując je do funkcji pomieszczenia. Okna dachowe w sypialni powinny np. wychodzić na wschodnią stronę.
Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie:
• w budynku na kondygnacjach położonych poniżej 25 m nad terenem odległość między górną krawędzią
wewnętrznego podokiennika a podłogą powinna wynosić co najmniej 0,85 m (z wyjątkiem przyziemia,
wysokiego parteru oraz ścianek podokiennych w loggii, na tarasie lub galerii, gdzie nie podlega ona
ograniczeniom);
• w budynku na kondygnacjach położonych powyżej 25 m nad terenem między górną krawędzią
podokiennika a podłogą należy zachować odległość co najmniej 1,1 m (z wyjątkiem okien wychodzących na
loggie, tarasy lub galerie);
• wysokość położenia podokiennika, wymieniona w podpunktach powyżej, może być pomniejszona, pod
warunkiem zastosowania zabezpieczenia okna balustradą do wymaganej wysokości lub zastosowania w
tej części okna skrzydła nie otwieranego i szkła o podwyższonej wytrzymałości.
Warto pamiętać, że im wyżej od podłogi będzie zamontowane okno, tym lepiej doświetli ono pomieszczenie.
Zgodnie z normą DIN5034-1- górna krawędź przeźroczystej powierzchni okna (lub okien) powinna
znajdować się co najmniej 220 cm nad podłogą.
Z uwagi na trudności ze skuteczną wentylacją pomieszczeń na poddaszu, warto, aby okna dachowe
wyposażone były w specjalne nawiewniki. Zgodnie z instrukcją Instytutu Techniki Budowlanej nr 343/96:
• nawiewniki należy instalować na wysokości nie niższej niż 200 cm nad poziomem podłogi, licząc od dolnej
krawędzi nawiewnika.
Optymalnym rozwiązaniem, które jest zgodne z wymienionymi powyżej przepisami, a jednocześnie daje
najwięcej korzyści użytkownikom jest montaż okien na wysokości 1,1 – 1,4 m nad poziomem podłogi.
Dzięki temu nie tylko wyglądanie przez okno będzie możliwe z pozycji zarówno stojącej, jak i siedzącej, ale
także zachowana odległość umożliwi montaż grzejnika pod oknem.
Grzejniki najczęściej montuje się pod oknem, bez względu na to, czy jest to okno ścienne czy połaciowe.
Jeżeli pod oknem znajduje się parapet, warto by miał otwory, które umożliwią prawidłowy ruch powietrza.
Jeśli okno wyposażone jest w nawiewnik okienny lub ma klapę wentylacyjną, para wodna, szczególnie
zimą, będzie się skraplać nie tylko na szybie, ale także wokół tych elementów. Aby uniknąć kondensacji pary
wodnej należy, jak wspomnieliśmy, zamontować pod oknem grzejnik, a także prawidłowo zabudować
wnękę okienną.
Wykończenie wnęki okiennej na poddaszu musi być tak wykonane, by górny element był skonstruowany
poziomo, a dolny pionowo (względem podłogi). Dzięki temu światło wpadające do wnętrza zostanie
najlepiej wykorzystane, a zjawisko kondensacji pary wodnej na wewnętrznej powierzchni szyby zostanie
zniwelowane poprzez właściwą cyrkulację ciepłego powietrza.
O tym, jaka powierzchnia okien powinna doświetlać poddasze mówią również wspomniane wyżej warunki
techniczne. Zapisy w nich, dotyczące zarówno okien połaciowych, jak i standardowych okien ściennych,
określają, że prawidłowe doświetlenie pomieszczeń za pomocą światła naturalnego określa się stosunkiem
powierzchni okna liczonej w świetle ościeżnicy, do powierzchni podłogi. I tak:
• w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi stosunek ten powinien wynosić co najmniej 1:8,
• w innych pomieszczeniach, w którym oświetlenie dzienne jest wymagane ze względów na przeznaczenie –
co najmniej 1:12.
Architekci twierdzą, że najlepszym rozwiązaniem w przypadku pomieszczeń mieszkalnych jest powierzchnia okna odpowiadająca 10% powierzchni podłogi.
Warto jednak pamiętać, że jedno okno właśnie o powierzchni 1/10 podłogi nie doświetli tak dobrze pomieszczenia, jak dwa okna nawet o powierzchni mniejszej. W przypadku jednego okna – światło pada po prostu na mniejszą powierzchnię. Najlepszy efekt dadzą cztery okna dachowe, zaplanowane po dwa na przeciwległych połaciach – oświetlona powierzchnia będzie największa.
(Popularne szczególnie w projektach dworków jest niestandardowe okno czyli lukarna. arto wziąć jednak pod uwagę, że wykonanie lukarny jest zawsze droższe od okna połaciowego oraz że okna zamontowane w lukarnach - o tej samej powierzchni co okna połaciowe - gorzej doświetlają wnętrze. fot. Monier Braas)
Okna dachowe dostępne są w różnych rozmiarach: szerokościach i długościach. O ile szerokość okna dachowego, która uwzględniać powinna odległości między krokwiami, może być zmieniana dzięki na przykład wykonaniu nadbicia krokwi, o tyle wysokość okna dachowego zależna jest od kąta nachylenia dachu. Im jest on mniejszy, tym dłuższe powinno być okno. I odwrotnie – domy z dachem stromym powinny mieć krótsze okna. Dzięki tej zasadzie okna dachowe nie tylko zapewnią wystarczającą ilość światła, ale również umożliwią wyglądanie przez okno i z pozycji stojącej, i z siedzącej.
Poddasze można doświetlić na wiele sposobów. Jednym z nich są okna kolankowe, łączące zalety okien dachowych i tradycyjnych pionowych.
Okna kolankowe można montować w domach z poddaszem o konstrukcji dachu ze ścianką kolankową. Najczęściej montowane tam są okna dachowe lub okna tradycyjne w płaszczyźnie ścian. Okna kolankowe łączą zalety obu rozwiązań, umożliwiając pełen niczym nieograniczony widok z okna. Kąt nachylenia dachu powinien wynosić od 15 do 90 stopni.
Ścianka kolankowa jest to zewnętrzna ściana poddasza, stojąca na stropie ostatniej kondygnacji, biegnąca wzdłuż połaci dachowej. Na niej oparta jest konstrukcja więźby dachowej. Od wysokości ścianki kolankowej zależy wysokość pomieszczeń na poddaszu. Podwyższenie ścianki kolankowej w projekcie jest możliwe na etapie adaptacji. Kiedy warto wprowadzić zmiany w projekcie, a kiedy ścianka kolankowa powinna pozostać bez zmian?
Okno kolankowe składa się z okna dachowego montowanego w połaci dachu oraz z pionowego dolnego okna montowanego w ściance kolankowej.
Okna kolankowe ze względu na zastosowane okucia, mogą być uchylne, uchylno – rozwierane lub nieotwierane, ze szkłem stałym.
Okna dachowe są więc przedłużone w dół (cała konstrukcja ma kształt litery „L”). To rozwiązanie dostarcza dużo więcej światła słonecznego do pomieszczeń na poddaszu, dodatkowo umożliwiając widok nie tylko na niebo, jak w przypadku okien połaciowych.
Okna kolankowe występują w różnych rozmiarach. Dolna część zamontowana na ściance kolankowej może być otwierana lub nieotwierana, stanowiąc wyłącznie dodatkowe przeszklenie.
Duże okna kolankowe mogą być przewidziane również jako portfenetry, czyli okna od podłogi do sufitu (w tym przypadku do połączenia z oknem dachowym).
Jak montować okna dachowe?
Prawidłowo zamontowane okno dachowe umożliwia korzystanie z niego bez problemów – wyglądanie przez nie, otwieranie/zamykanie. Właściwa wysokość zamontowanego okna wpływa na oświetlenie wnętrza.
Aby okna połaciowe najlepiej pełniły swoją funkcję, muszą być odpowiednio rozmieszczone w dachu i być prawidłowo zamontowane względnie odległości od podłogi.
Okna dachowe warto rozmieścić względem stron świata, dostosowując je do funkcji pomieszczenia. Okna dachowe w sypialni powinny np. wychodzić na wschodnią stronę.
Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie:
• w budynku na kondygnacjach położonych poniżej 25 m nad terenem odległość między górną krawędzią
wewnętrznego podokiennika a podłogą powinna wynosić co najmniej 0,85 m (z wyjątkiem przyziemia,
wysokiego parteru oraz ścianek podokiennych w loggii, na tarasie lub galerii, gdzie nie podlega ona
ograniczeniom);
• w budynku na kondygnacjach położonych powyżej 25 m nad terenem między górną krawędzią
podokiennika a podłogą należy zachować odległość co najmniej 1,1 m (z wyjątkiem okien wychodzących na
loggie, tarasy lub galerie);
• wysokość położenia podokiennika, wymieniona w podpunktach powyżej, może być pomniejszona, pod
warunkiem zastosowania zabezpieczenia okna balustradą do wymaganej wysokości lub zastosowania w
tej części okna skrzydła nie otwieranego i szkła o podwyższonej wytrzymałości.
Warto pamiętać, że im wyżej od podłogi będzie zamontowane okno, tym lepiej doświetli ono pomieszczenie.
Zgodnie z normą DIN5034-1- górna krawędź przeźroczystej powierzchni okna (lub okien) powinna
znajdować się co najmniej 220 cm nad podłogą.
Z uwagi na trudności ze skuteczną wentylacją pomieszczeń na poddaszu, warto, aby okna dachowe
wyposażone były w specjalne nawiewniki. Zgodnie z instrukcją Instytutu Techniki Budowlanej nr 343/96:
• nawiewniki należy instalować na wysokości nie niższej niż 200 cm nad poziomem podłogi, licząc od dolnej
krawędzi nawiewnika.
Optymalnym rozwiązaniem, które jest zgodne z wymienionymi powyżej przepisami, a jednocześnie daje
najwięcej korzyści użytkownikom jest montaż okien na wysokości 1,1 – 1,4 m nad poziomem podłogi.
Dzięki temu nie tylko wyglądanie przez okno będzie możliwe z pozycji zarówno stojącej, jak i siedzącej, ale
także zachowana odległość umożliwi montaż grzejnika pod oknem.
Grzejniki najczęściej montuje się pod oknem, bez względu na to, czy jest to okno ścienne czy połaciowe.
Jeżeli pod oknem znajduje się parapet, warto by miał otwory, które umożliwią prawidłowy ruch powietrza.
Jeśli okno wyposażone jest w nawiewnik okienny lub ma klapę wentylacyjną, para wodna, szczególnie
zimą, będzie się skraplać nie tylko na szybie, ale także wokół tych elementów. Aby uniknąć kondensacji pary
wodnej należy, jak wspomnieliśmy, zamontować pod oknem grzejnik, a także prawidłowo zabudować
wnękę okienną.
Wykończenie wnęki okiennej na poddaszu musi być tak wykonane, by górny element był skonstruowany
poziomo, a dolny pionowo (względem podłogi). Dzięki temu światło wpadające do wnętrza zostanie
najlepiej wykorzystane, a zjawisko kondensacji pary wodnej na wewnętrznej powierzchni szyby zostanie
zniwelowane poprzez właściwą cyrkulację ciepłego powietrza.
O tym, jaka powierzchnia okien powinna doświetlać poddasze mówią również wspomniane wyżej warunki
techniczne. Zapisy w nich, dotyczące zarówno okien połaciowych, jak i standardowych okien ściennych,
określają, że prawidłowe doświetlenie pomieszczeń za pomocą światła naturalnego określa się stosunkiem
powierzchni okna liczonej w świetle ościeżnicy, do powierzchni podłogi. I tak:
• w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi stosunek ten powinien wynosić co najmniej 1:8,
• w innych pomieszczeniach, w którym oświetlenie dzienne jest wymagane ze względów na przeznaczenie –
co najmniej 1:12.
Architekci twierdzą, że najlepszym rozwiązaniem w przypadku pomieszczeń mieszkalnych jest powierzchnia okna odpowiadająca 10% powierzchni podłogi.
Warto jednak pamiętać, że jedno okno właśnie o powierzchni 1/10 podłogi nie doświetli tak dobrze pomieszczenia, jak dwa okna nawet o powierzchni mniejszej. W przypadku jednego okna – światło pada po prostu na mniejszą powierzchnię. Najlepszy efekt dadzą cztery okna dachowe, zaplanowane po dwa na przeciwległych połaciach – oświetlona powierzchnia będzie największa.
(Popularne szczególnie w projektach dworków jest niestandardowe okno czyli lukarna. arto wziąć jednak pod uwagę, że wykonanie lukarny jest zawsze droższe od okna połaciowego oraz że okna zamontowane w lukarnach - o tej samej powierzchni co okna połaciowe - gorzej doświetlają wnętrze. fot. Monier Braas)
Okna dachowe dostępne są w różnych rozmiarach: szerokościach i długościach. O ile szerokość okna dachowego, która uwzględniać powinna odległości między krokwiami, może być zmieniana dzięki na przykład wykonaniu nadbicia krokwi, o tyle wysokość okna dachowego zależna jest od kąta nachylenia dachu. Im jest on mniejszy, tym dłuższe powinno być okno. I odwrotnie – domy z dachem stromym powinny mieć krótsze okna. Dzięki tej zasadzie okna dachowe nie tylko zapewnią wystarczającą ilość światła, ale również umożliwią wyglądanie przez okno i z pozycji stojącej, i z siedzącej.
Poddasze można doświetlić na wiele sposobów. Jednym z nich są okna kolankowe, łączące zalety okien dachowych i tradycyjnych pionowych.
Okna kolankowe można montować w domach z poddaszem o konstrukcji dachu ze ścianką kolankową. Najczęściej montowane tam są okna dachowe lub okna tradycyjne w płaszczyźnie ścian. Okna kolankowe łączą zalety obu rozwiązań, umożliwiając pełen niczym nieograniczony widok z okna. Kąt nachylenia dachu powinien wynosić od 15 do 90 stopni.
Ścianka kolankowa jest to zewnętrzna ściana poddasza, stojąca na stropie ostatniej kondygnacji, biegnąca wzdłuż połaci dachowej. Na niej oparta jest konstrukcja więźby dachowej. Od wysokości ścianki kolankowej zależy wysokość pomieszczeń na poddaszu. Podwyższenie ścianki kolankowej w projekcie jest możliwe na etapie adaptacji. Kiedy warto wprowadzić zmiany w projekcie, a kiedy ścianka kolankowa powinna pozostać bez zmian?
Okno kolankowe składa się z okna dachowego montowanego w połaci dachu oraz z pionowego dolnego okna montowanego w ściance kolankowej.
Okna kolankowe ze względu na zastosowane okucia, mogą być uchylne, uchylno – rozwierane lub nieotwierane, ze szkłem stałym.
Okna dachowe są więc przedłużone w dół (cała konstrukcja ma kształt litery „L”). To rozwiązanie dostarcza dużo więcej światła słonecznego do pomieszczeń na poddaszu, dodatkowo umożliwiając widok nie tylko na niebo, jak w przypadku okien połaciowych.
Okna kolankowe występują w różnych rozmiarach. Dolna część zamontowana na ściance kolankowej może być otwierana lub nieotwierana, stanowiąc wyłącznie dodatkowe przeszklenie.
Duże okna kolankowe mogą być przewidziane również jako portfenetry, czyli okna od podłogi do sufitu (w tym przypadku do połączenia z oknem dachowym).
RSS