Aby zwiększyć termoizolacyjność dachu nie wystarczy zwiększyć grubość warstwy izolacyjnej. Koniecznie należy zabezpieczyć dach przed zawilgoceniem. Zarówno woda z zewnątrz w postaci opadów jak i z wewnątrz domu w postaci pary może zawilgocić nam ocieplenie.
Jeszcze niedawno jedynym powszechnie stosowanym sposobem ochrony dachu przed wilgocią było ułożenie papy na poszyciu z desek. Obecnie pod niektóre pokrycia (dachówki, blachy stalowe i bitumiczne płyty faliste) nie jest wymagane pełne deskowanie.

Do ochrony dachu przed wodą i parą stosuje się następujące zabezpieczenia:
- paroizolację, która ogranicza przepływ pary wodnej napływającej z wnętrza budynku,
- materiały wstępnego krycia: FWK i MWK, czyli folie i membrany, które chronią przed wodą w postaci płynnej i przed przewiewaniem ocieplenia przez wiatr, nie zatrzymują jednak pary, a więc umożliwiają wysychanie konstrukcji dachu i jego termoizolacji, jeśli
z jakiegoś powodu uległyby one zawilgoceniu.
Dzięki współdziałaniu tych dwóch grup izolacji wilgoć ma ograniczony dostęp do dachu, ale może odparować, gdy się w nim znajdzie.

Folie wstępnego krycia zastąpiły papę na deskowaniu. Nowatorskość membran natomiast polega na stosowaniu jednej, nie dwóch szczelin wentylacyjnych w dachach z poddaszem mieszkalnym.

Uwaga!
Folii wstępnego krycia nie można układać:
- na dachach płaskich i spadzistych o kącie nachylenia mniejszym niż 10°,
- pod pokrycia z blach płaskich i gontów bitumicznych.

Paroizolacja
Fachowo ułożona paroizolacja zabezpiecza termoizolację przed parą wodną przenikającą z pomieszczeń użytkowych z wnętrza domu oraz zapobiega ucieczce ciepła przez przewiewanie. Nawet bardzo małą szparą w dachu może uciec dużo ciepła, ponieważ różnica temperatur w sezonie grzewczym powoduje duże różnice ciśnień i powstawanie gwałtownych przepływów powietrza.

Układanie
Folie paroizolacyjne układa się od wewnątrz, już po ułożeniu termoizolacji. W zależności od stopnia skomplikowania konstrukcji więźby dachowej paroizolacje układa się poziomo lub równolegle do krokwi. Niezależnie od sposobu rozpinania paroizolacji powinno się ją układać z lekkim naprężeniem nieco naciągając. W zależności od stopnia skomplikowania konstrukcji więźby dachowej folię układa się w dwojaki sposób:
- poziomo - najlepiej zacząć od góry: od osłony jętek lub kalenicy (w zależności od sposobu ułożenia termoizolacji). Każdą kolejną warstwę układa się na zakład min. 5 cm, a łączenia folii zakleja jednostronną taśmą samoprzylepną, przyklejaną na zewnątrz zakładu, lub taśmą dwustronną - na wewnątrz zakładu;
- wzdłuż krokwi - folię łączy się na zakład klejony na krokwi, kolejne warstwy klei się przy użyciu sztywnych podkładek z desek. Paroizolację mocuje się do krokwi:
- taśmą dwustronnie klejącą lub
- zszywkami (miejsca przebicia zakleja się kawałkami taśmy samoprzylepnej) wbijanymi takerem (zszywaczem) tapicerskim lub dekarskim.
Na połączeniach folii paroizolacyjnej z elementami pionowymi: ścianami kolankowymi, kominami, ścianami szczytowymi lub działowymi stosuje się specjalne, samoprzylepne, elastyczne taśmy. W miejscach tych zostawia się naddatki folii, a do jej łączenia stosuje się listwy dociskowe mocowane do ścian i kominów.

Materiały wstępnego krycia
Zależnie od sposobu wentylowania połaci dachu do wstępnego krycia używa się folii niskoparoprzepuszcza-
lnych (FWK) i wysokoparoprzepuszczalnych membran (MWK] - patrz tabela poniżej.

FWK. Folie te są niskoparoprzepuszczalne: przepuszczają do 60 gramów pary wodnej na m² w ciągu 24 godzin. Mają budowę warstwową, są wzmacniane siatką z polietylenu lub polipropylenu. Stosuje się je w dachach w układzie z dwiema szczelinami wentylacyjnymi:

- pod pokryciem - jej zadaniem jest osuszanie pokrycia zasadniczego oraz łat i kontrłat,
- pod folią FWK - ta umożliwia usuwanie pary wodnej z termoizolacji i konstrukcji dachu.

Czynnikiem osuszającym jest powietrze swobodnie przepływające w obu szczelinach.
Aby szczeliny mogły spełniać swoje funkcje, muszą mieć otwory wlotowe pod okapem i wylotowe w połaci, kalenicy lub w narożach. Dla ochrony wentylowanych przestrzeni przed owadami otwory muszą być osłonięte metalowymi siatkami.

MWK
Membrany wstępnego krycia mają wysoką paroprzepuszczalność: od 1000 do 2000 g/m²/24 h (najlepiej stosować membrany o S_d < 0,1 m). MWK mają strukturę wielowarstwowej (są inaczej zbudowane niż folie włókniny polipropylenowej), dzięki czemu dobrze przepuszczają parę wodną. Można je układać bezpośrednio na termoizolacji (na styk), bez szczeliny nad termoizolacją, co ułatwia ich układanie. Brak szczeliny nie powoduje zagrożenia zawilgocenia izolacji ani konstrukcji dachu. Szczelinę wentylacyjną stosuje się tylko między membraną a pokryciem.
Dzięki dużej paroprzepuszczalności membrana ułatwia wysychanie nieuniknionych zawilgoceń, przyczynia się więc do oszczędności energii zużywanej na ogrzewanie domu, ale tylko pod następującymi warunkami:

- wilgoć, którą ma przepuścić, ma postać pary wodnej (membrany przepuszczają parę, ale nie przepuszczają
  wody);
- temperatura powietrza jest wystarczająco wysoka, by para nie skraplała się na spodzie membrany.

Im mniejsza jest paroprzepuszczalność membrany, tym większe zagrożenie, że będą pod nią powstawać skropliny, które gromadzić się będą w dachu, co oznacza straty energii zużywanej na ogrzanie domu. Im większa jest paroprzepuszczalność membrany dachowej, tym szybciej dach wysycha. Uwaga! Folii FWK ani membran MWK nie należy wybierać samodzielnie, lecz zdać się na dobrego dekarza z doświadczeniem, który też potrafi je poprawnie układać (co niestety nie jest powszechne, ponieważ mała liczba dekarzy przechodzi profesjonalne szkolenia), lub skorzystać z porady przedstawiciela producenta folii.

Układanie
Prawidłowe działanie membran dachowych wymaga skutecznego działania szczeliny wentylacyjnej znajdującej się pod pokryciem zasadniczym. Aby szczelina ta dobrze funkcjonowała, musi ona mieć wlot i wylot oraz musi być drożna na całej swojej długości. Dlatego wlot i wylot powinny być zasłonięte elementami przewiewnymi (grzebień okapu i taśmy na kalenicy), a wełna ułożona między krokwiami nie może nadmiernie wypychać membrany w stronę pokrycia zasadniczego.

  Trzeba by wykonawca podczas układania membran nie popełnił następujących błędów:
- nie palił papierosów, bo spadające iskry mogą wypalić w membranach drobne dziurki;
- nie impregnował drewna na dachu;
- nie ciął elementów drewnianych starą piłą łańcuchową, z której wycieka olej, powodując powstawanie tłustych
  palm;
- nie uszkodził membrany (np. podczas chodzenia), a jeśli tak się stanie, drobne uszkodzenia naprawił taśmą
  klejącą, a większe dziury zakleił kawałkami membrany wkładanymi i mocowanymi pod najbliższym zakładem
  nad uszkodzeniem; nie układał membran podczas deszczu.

         Dach izolowany MWK układaną                                   Dach ze szczeliną wentylacyjną oddzielającą folię
bezpośrednio na ociepleniu.                                       wstępnego krycia od ocieplenia.


Korzyści wynikające z zastosowania membran dachowych
- Łatwiejsze i tańsze wykonanie konstrukcji dachu, w porównaniu z dachem ze sztywnym poszyciem z papy.
- Lepsza niż w dachu z dwoma szczelinami i folią niskoparoprzepuszczalną ochrona termoizolacji i konstrukcji
  dachu w szczególnie trudnych miejscach, takich jak kalenica, kosze czy przejścia instalacji przez połać.
- Wykorzystanie całej wysokości krokwi na termoizolację, co ułatwia spełnienie wymagań dotyczących
  ciepłochronności dachu.

  Większa szczelność (odporność na deszcz) umożliwiająca stosowanie pokryć na dachach o małym nachyleniu
  (powyżej 10°).


Źródło: www.wykonamy.com