Dach i jego rodzaj pokrycia jest jednym z najważniejszych elementów budynku wpływającym nie tylko na zabezpieczenie budynku przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi ale wpływającymi w ogromny sposób na jego wygląd.
Inwestorom coraz częściej zależy bardziej na uatrakcyjnieniu budynków rzez zbudowanie ładnego dachu.
Poświęcają na tern cel coraz większe środki, zarzucając konstrukcje proste w budowie i wyglądzie, a co za tym idzie tańsze w budowie i utrzymaniu.

Taki trend powoduje, ze nowe budynki znów zaczęły wyglądać atrakcyjnie w porównaniu do budownictwa PRL-owskiego. Jednak jeszcze ważniejsze jest, że te nowe, a jednak w starym stylu dachy o wiele lepiej odzwierciedlają architekturę danego regionu kraju, gdyż często są wzorowane na starych konstrukcjach wykorzystywanym na danym terenie.
W na nowo odkrywanych konstrukcjach dachów często widzimy lukarny, które mają za zadanie nie tylko doświetlać poddasza ale stają się elementem ozdobnym całego budynku.
"Wole oka" są specyficznym ale trudnym w wykonaniu typem lukarny. Obecnie najczęściej stosowana jest dachówka karpiówka. Jednak do pokrycia "wolego oka" stosuje się również gonty drewniane, ceramiczne, łupek, dachówkę zakładkową, a także blachodachówkę.
Konstrukcja "wolego oka" wymaga od cieśli szczególnej dokładności oraz znajomości ściśle określonych zasad jego budowy.
Niestety z powodu niedoprecyzowanych zaleceń projektantów oraz niestety często niewystarczającej wiedzy i umiejętności cieśli, często możemy się spotkać z podstawowymi błędami w wykonaniu takiej konstrukcji.
Błędna konstrukcja ciesielska skutkuje błędnym ułożeniem pokrycia, a w rezultacie trzeba wszystko zaczynać od nowa. Przy tworzeniu konstrukcji "wolego oka" należy pamiętać o odpowiednim dobraniu jego kształtu do materiału, z którego wykonane będzie pokrycie. Dwa podstawowe parametry to proporcje wysokości i szerokości ściany frontowej wolego oka oraz kąt spadku połaci, który nie może być mniejszy niż 12⁰. od kąta spadku połaci zasadniczej dachu, w który jest ono wpisane.

Stosunek wysokości do szerokości ściany frontowej dla poszczególnych pokryć:

- łupki, gonty: 1:5
- dachówka zakładkowa: 1:10
- dachówka "karpiówka": 1:6

Jeśli nie zachowamy tych parametrów możemy się spodziewać, ze elementy pokrycia zaczną się "stroszyć" jak futro na wystraszonym zwierzaku, czyli nie będą do siebie przylegać, a to spowoduje podciekanie wody. Nie można zapominać także o minimalnym kącie spadku połaci dachowej odpowiednim dla danego pokrycia i w przypadku dachów z "wolim okiem" to właśnie ono jest bardziej płaskie niż pozostała część dachu.
Istnieje kilka typów konstrukcji wolego oka. Wybór jednej z nich wynika z rozmiarów lukarny,  preferencji cieśli i kosztów wykonania.
Najprostszym rozwiązaniem dla wykonawcy i jednocześnie najdroższym dla inwestora jest zamówienie w specjalistycznej firmie krążyn w oparciu o dokładny projekt i zestawienie ich na placu budowy. Krążyny można oczywiście wykonać we własnym zakresie. W takim przypadku trudno jest jednak zachować parametry jakościowe.
Inną metodą jest promieniste ustawienie krokwi opartych na ścianie frontowej wykonanej w formie murowanej lub drewnianej krążyny, przy zachowaniu wcześniej założonych parametrów.

Kolejnym typem konstrukcji jest oparcie równolegle ułożonych krokwi jak w poprzednim przypadku na ścianie frontowej lub frontowej krążynie.
Ważnym etapem po wykonaniu konstrukcji "wolego oka" jest rozmieszczenie łat. Ich rozstaw zależy od rodzaju pokrycia. Łaty można wykonać z pasków sklejki wodoodpornej, składanej z dwóch warstw i wcześniej mocowanej, aby ułatwić jej wyginanie. Innym stosowanym materiałem na łaty są elementy z PCV lub pręty stalowe. Łaty rozmieszczone są w stałych odstępach równym odstępom łat na połaci, w które wpisane jest wole oczko lub w odstępach zmniejszających się w kierunku góry "wolego oka".
Możliwe jest również utrzymanie stałej odległości między łatami dla pod warunkiem, że pojawią się tzw. rzędy zanikające. W przypadku rozwiązania jak na rys 6 należy liczyć się z dłużnym okapem nad oknem, co może powodować pogorszenie się dostępu światła do wnętrza pomieszczenia.
Należy zwrócić również uwagę, że powierzchnia wolego oczka jak również połać w którą jest ono wpisane  powinna być pokryta sztywnym poszyciem i okapowana. W szczególnych przypadkach należy użyć papy termozgrzewalnej i układamy ja po wcześniejszym przytwierdzeniem kontr łat.
Kontrłaty powinny być mocowane symetrycznie względem osi "wolego oka" i dostatecznie gęsto, aby uniknąć uginania się łat. W przypadku konstrukcji lukarny wykonanej z krokwi również krokwie powinny być zagęszczone tak, aby kontr łaty można było przez poszycie przytwierdzić bezpośrednio do nich, nie zaś pomiędzy nimi.
Każde "wole oko" to oddzielny przypadek. Przy tego rodzaju konstrukcjach niezmiernie ważne jest indywidualne podejście. Precyzja i dokładność jest gwarancją uzyskania właściwego, oczekiwanego efektu. Dotyczy to przede wszystkim łagodnych przejść połaci, na których dachówki nie mogą odstawiać. Ważne jest również by deska czołowa układała się płynnie. Całość tworzy wtedy harmonijny układ, który zadowoli nawet najbardziej wymagających inwestorów.

Schemat gotowych krążyn do łatwiejszego wykonania "wolego oka".